این وبلاگ توسط

bio.boy@nimbuzz.com

هک شد

با تشکر از خانوم مهدی پور

نوشته: « م »

نه یک شعر باید گفت، نه یک خط باید خواند، نه یک قدم باید برداشت حتی نباید جرعه ای نوشید و نباید لقمه ای خورد.
باید کتابهایم را بسوزانم و از دودشان مجسمه ی تو را بسازم
آنگاه فقط و فقط باید تو رادر آغوش گرفت آغوشی چنان محکم که به هیچ مشقتی نتوانی تن لیز و چربت را از آن برهانی آنگاه باید شعله ها را ببوسم ،
چرا که پای مجسمه ی تو از روی شعله شروع می شود ،بوسه ای که لبانم را بسوزاند به گناه بوسیدنت و پای تو را بشکند، نه از فشار لبم که از گیجی سرت، از بس که بوسه ام تو را مست می کند و زمینت میزند و پایت را می شکند
آنگاه باید شعله را و دود را که همه تویی ببویم و ببویمت تا از بوی تنت مست شوم ، تا گیج شوم ، تا جهان دور سرم بچرخد تا شاید آن لحظه که نزدیک است زمین بخورم مرا در آغوش بگیری که نیفتم ، آنگاه باید پنجه هایم را در دود فرو کنم، آنجا که گیسوان تورا ساخته ام و آنقدر دستانم را در موهایت فرو کنم تا دستانم را گم کنم.
کنارم اگر بودی میدیدی که نه شعری می گویم، نه خطی می خوانم، نه قدمی بر می دارم، فقط هر لحظه لخت می شوم و در دریای صدایی که از تو شنیده ام ، صدایی که زیباتر از صدای دریاست، خودم را غرق می کنم

جواب فاطیما

مرا چون دود می بینی، دود کابوس است و بس، سالهاست این دل ما خو کرده با کنج قفس
به خیالت مرا در آغوش گرفته ای محکم ، دود در آغوش جای نگیرد ، نکته ای مبهم!!
از چه روی شعله می بوسی ، به شکستن و زمین زدنم؟! به زمین افکندن و مستی ام ، حاصلش سوختن است
چگونه به ریسمان پوسیده چنگ می زنی ؟!! تکیه بر دود زدن را اعتباری نیست
چگونه برای آغوشی که استحکام ندارد تقلا می کنی!! کدامین دود جز برای خواب ابدیت آغوشی باز کرده ؟
و در پایان
به صدای فریبنده آب دل مبند ، که گاه در پس آن باتلاقی بیش نیست

خواستم فراموشت کنم اما خیالت نمی ذاشت
   به روی دلبستگی ها نمیشه هیچ وقت پا گذاشت
      رفتم که تنهات بذارم دیدم همیشه با منی 
         حالا بهم ثابت شده تنها ترین عشق منی
            کاشکی فقط یه بار ، یه روز می اومدی به دیدنم
               زل می زدم به اون چشمهات تا بشه عشقت باورم
                 محکم به آغوشم بکش اونقدر که جزءای از تو شم 
                   بذار یه بارم که شده اینقدر به تو نزدیک بشم
                      تو حس خوبه بودنی ، بهونه ی دقیقه هام
                         بی تو من این زمونه رو با همه رنگهاش نمی خوام

و اما بعد تو روزگار من چه خواهد شد

                             تنم در زیر سنگینی این رنجها چه خواهد کرد 
چگونه تحمل کنم بی تو بودن را
                                    چگونه ؟ بی هوای تو نفس کشیدن را

کجا به سوگ آرزوهایم نشینم

تو که آغوشت را به روی قلب خسته ام بسته ای

شدم آه و چشمم هر دم نمور است
                      چقدر این لحظه ها از عشق به دور است
کجایند روزهای پر ز عشقت
                      کجایند گریه ها و خنده هایت
چی شد شب گریه ها و خنده هامون
                      چی شد ؟ کی کردما رو  از هم جدامون
دلم تنگ و چشمم گریونه هر دم
                      خدایا این جدایی کی شود کم

دوست می دارمت تا دم و باز دمی هست  
دوست می دارمت تا بدان جا که چون تویی هست
دوست دارمت تا قلبی در سینه هست
دوست دارمت تا روح در جسم هست
دوست دارمت نه یک روز و یک سال
نه برای پر کشیدن،نه برای یک بال
دوست می دارمت به حرمت عشق
و بیشتر دوست دارمت هر گاه هیچ یک از آنها نباشند

در گذر ثانیه ها یاد تو همراه منه
تنها رفیق لحظه ها خاطره های با تو بودنه
میگذره هر ثانیه ای برام به مدت یه سال
تنها امید من شده رسیدن وقت وصال
یا خط بزن اسمه منو، پر بکش از اینجا برو
یا که بمون تا آخرش هر چی که شد بازم نرو